5. oktobar mora da sačeka neki budući, daleki oktobar

To je datum o kome bi trebali pricati.

Ne treba preterivati u veličanju ili osudi tog datuma, tog dana se gradjanstvo Srbije izborilo da se poštuju izborni rezultati...toliko...

Sve dok su izbori demokratski, pružaju istu šansu svakome da se predstavi biračima, legalno protekne izborni dan...ne treba nam novi 5. oktobar...e sad ako većina glasa tako kako glasa, a sve je regularno i legitimno, onda ...

vreme, nada,...nema neke velike price- dugo se nece gradjani na taj nacin ujediniti i pokusati da se izbore za ono u sta veruju- da su zasluzili bolje i da nisu ovce,

...iznevereni i prevareni od onih koji su im obecavali promene, veoma konkretno strocene- znaci, nema dilema oko toga-, dobivsi upravo suprotno, niz raznih vlasti koje su sve cinile samo u svoju korist, a na stetu gradjana i zemlje koja im je data na upravljanje, nece se u dogledno vreme organizovati na isti nacin,....jeste, onom 5. ktobru su predhodila ratna razaranja i besmislene smrti, kojih sada nema,....ali svi koji mogu-odlaze oz ovog raspalog zamajavnja i poligona za odradjivanje iskljucivo u partijskim kombinacijama,

kada se zatvori krug promena vlasti od onog 5. do ovog sada, stigli smo opet do likova zbog kojih se odigrao onaj naznaceni- i ta paradoksalna cinjenica govori o stanju svesti ovog naroda, a ona nije na zavidnom nivou, sve sto se desava je direktna posledica toga.

9. mart, 5. oktobar.........

Bez neke lazne skromnosti, mogu da ustvrdim da malo ko ovde moze da se meri samnom po kolicini velikih ocekivanja koje je imao od Srbije posle petooktobarskih promena, bez obzira sto uopste nisam imao nekih velikih iluzija u pogledu tadasnjih lidera DOS-a. Pa uprkos svemu tome, danas uopste necu biti medju najkriticnijima u osvrtu na ovaj ipak istinski istorijski datum.

Sta bi bilo da 5. oktobra uopste nije bilo? Srbija bi i dalje bila u ambisu iz 2000. i srljala jos dublje ka dnu, a tu je bio i novi Milosevicev rat koji nas je cekao odmah iza ugla, za (prisilno) ocuvanje zajednicke drzave sa Crnom Gorom koju su ugrozavali tamosnji "izdajnici". A na unutrasnjem planu, ako je neko vec poceo da zaboravlja, u drugoj polovini 1999. i tokom 2000. u Srbiji je pocela da se zavodi bas klasicna diktatura i policijska drzava, i taj posao bi bio dovrsen do kraja. Zapanjujuce veliki broj sludjenih ljudi koji ce vam danas u Srbiji tvrditi kako je sada sve isto, ili cak gore nego pred 5. oktobar 2000. je mnogo bolja dijagnoza danasnje Srbije nego tog 5. oktorba.

Kada je vec doslo do 5. oktobra, da li se sve dalje razvijalo na najgori muguci nacin? Najlakse je dati bombasticnu pausalnu ocenu, ali i od sramnog i razocaravajuceg ishoda koji nam se na kraju dogodio kada se podvuce crta, moglo je biti jos gore. Podsecam da je Slobodan Milosevic bio izdao komandu da brani svoju fotelju po svaku cenu, pa makar to znacilo i pocetak gradjanskog rata u zemlji. Dovoljno je samo ako pogledamo sta se u medjuvremenu dogodilo u Gadafijevoj Libiji ili Asadovoj Siriji (pa donekle i Janukovicevoj Ukrajini), gde su oruzane snage sledile suludu naredbu svog vrhovnog komandanta i u krvi krenule da guse proteste sto je dovelo do gradjanskog rata.

Koje greske ne treba ponoviti sledeci put? Ovo je ustvari trik pitanje, novi 5. oktobar, u smislu da ova ili neka buduca vlast nece pristati da ode sa vlasti posle izgubljenih izbora, ne treba prizeljkivati ni prizivati. Mirna i civilizovana izborna smena Kostunice, a potom i Borisa Tadica, zatim miran i civilizovan razlaz sa Crnom Gorom, i jos mnoge druge stvari nezamislive za Milosevicevu Srbiju iz 90'ih, dokaz su da smo upravo posle 5.oktobra u mnogo stvari nepovratno napredovali u odnosu na ono sto je bilo pod Slobom, pa makar nas i ova nova realnost i dalje drzala na evropskom zapecku.

5. oktobra je bio poslednji dan da uzmemo lek. Nisam samo načisto je li leka nije bilo, nije nam se uzimao ili ga je neko odneo tetki. Zato ova metastaza.

Od onolikog plamena ni senka ne ostade

Od pre tri godine 5.oktobar ne gledam istim očima. Tog dana sam bila svedok odlaska svog oca u drugu dimenziju.

5.oktobar u političkom smislu, za mene je izgubio značaj onog trenutka kad se SPS vratio na vlast.

Upadanje i preletanje, jedina aktivnost na lokalnom nivou 6.oktobra. Mozda je i bilo neko malo ostrvo koje je vredeleo, ali ga je vec narednih dana unistio cunami otimacine.Kao u drami Ozaloscena porodica. Naravno bilo je i kritike i to prilicno, ali najdobronamernija kritika je docekivana na noz i podsmeh. Ko na demokratiju gleda kao na izbor manje loseg, na kraju dobije talog.

mislim da bismo trebali da prestanemo sapominjanjem 5. oktobra, nije uspelo i tačka.
a oni koji ne vide da smo sad u gorim govnima nego tad, samo da kažem, ona miloševićeva policija je još imala u sebisaznanje da je proistekla iz narodne milicije i zato se i slomila i prepustila ga, ova nema to nasleđe, ova policija će da puca i ubija demonstrante ladno jer nema nikakvu svest da pripada i treba da služi narodu a ne vlasti.
neko gore reče kao dobro je dok niko ne laže izbori i kao legitimni su, kao narod bira. ne niti su zbori legitimni niti narod bira, bira manjina koja izlazi na izbore a kad se većna bude odlučila da izađe na izbore onda će biti i krađe i prebijanja.
ova vlast neće otići mirnim putem i na izborima, nema nameru.

What to do after 5 October

On 5 October 2000, Serbian citizens did not risk their lives for nothing. The authoritarian and criminal regime of Slobodan Milosevic was overthrown, first democratically on ballot boxes, and after the regime did not want to concede its defeat, the citizenry went on streets and courageously took their country back by force. At the time, groups of young social activists went around with slogans “Do not make us do the paint job again - Nemoj da krecimo ponovo” reminding the new democratic government that a watchful eye of citizenry will be now on them in order not to forego the achieved democratic re-birth of Serbia.

Seventeen years later, a serious paint job is needed in Serbia. What to do in order to direct Serbian institution building away from the retrograde sliding into the old-era of party-state, and to put the country back on the track of rule of law and institution building necessary for liberal democracy. Essentially, how to reject going into the recently re-created blind alley of “strong man” politics. Serbia indeed, should not become North Korea where one man is smartest, and decides about everything, with ecstatic populace applauding. So, are Serbian citizens simply tired and cynical about the overall decay and doubtful about possibility of meaningful change?

Many have figured out the sliding into the blind alley, and have put the painter’s white overall (Beli - Samo Jako) and have started doing something. “Ne da(vi)mo Beograd” and its charming yellow duck, are ridiculed in media precisely because they are people like us and there are many of them, an authentic social activism that even a “devious Soros” has not had a time to corrupt through financing. Some think tanks have also figured it out, such as Institut za Javnu Politiku, and are meticulously pointing at mass media trickery and spin-doctoring. And yes, thank you Twitter, Facebook, and Instagram for freedoms that we still enjoy here, though the recently appointed Minister for Technological Innovation has made a trip to his Alma Mater Moscow, probably full of curiosity to learn how the Mother Russia is able to control internet, especially of those who do not applaud.

Finally, avoiding the ultimate blind alley, the fake debate about Kosovo, is the battle of all battles. Not because it will take place in a choreographed and not free environment, but because it is on the topic that is not the national priority. Serbian citizens are migrating abroad in thousands, not because of the unsolved Kosovo issue, but because of not being able to have decent life. They are not migrating into North Korea, but to developed and democratic countries. Based on what Serbian citizens want, the Serbian national priority should be to build liberal democracy and prosperous economy based on the rule of law at home, in Serbia.

One of the first occasions when something can be done are the upcoming local elections in Belgrade. However, the malaise of Serbian opposition is so acute that a victory against the ruling party, and its satellites, is less likely. Yet these elections would not be lost in vain if they were used for capacity and confidence building, as well as for setting up the stage for fair conditions in future contests.


How to do

Instead of wasting the time on which candidate to put forward for the position of the mayor (with the inevitable recycled stalwarts from the past, whom we would never invite home as a guest for a Sunday lunch, but somehow opposition parties believe are good “technocratic choice” for the first man/woman of Belgrade) the focus should be rather put on restoring the integrity of the electoral process, and offering a clear plan of governance to citizens. Going to elections just with a “strong candidate” is simply not enough. Remember, we are not North Korea, and we will not ecstatically applaud.

As part of those efforts, the emphasis should be to restore the integrity of electoral process (to control the printing of ballots; to participate in verifying voters’ list; to be present at every ballot station; to ensure there is an accurate tally of ballots used and not used; to ensure that every violation of campaign period is reported; to ensure that funding of electoral campaign is transparent; and to devise and implement legal course of action for every violation). Only the elections that are free and fair will attract people to take part in them.

In addition, as in every liberal democracy, a free choice is based on an ability to chose from something. So please provide citizens with some programs to choose from. For example, present a clear and accountable road map of post-election priorities. This could be your macro-economic vision, legislative priorities (new laws, elimination of some old laws, etc.), social agenda (everything related to education, medicare, public service, welfare, and pensions), rule of law (justice system, policing, control of security services, etc.). While these clearly go beyond the municipal jurisdiction it would be helpful to know your position on “big stuff.” The “small stuff” is all that counts in local elections, and how are you going to fix roads, sewer, public transportation, or parks is essential.

In our recent history, here in Belgrade, we have had democratic opposition taking the reins of the city several times. So please, do not make it again a rush to who will control the cash cows of parking service, property restitution, legalization of illegally built dwellings, inspections and markets, construction permits, or tenders for public works. We have seen it all, and we want to know how are you going to be different. So, do not come without the specific plan, otherwise the other guys will keep winning and building North Korea, and one day we will all wake up in Pyongyang. At that point, there will be no fresh paint to buy, and the only alternative will be to buy a one-way ticket for Chinese bullet-train, or Etihad-Air Serbia, and go to Munich.

oktobar 2000. bio je neophodni i zakasneli vrhunac jednog procesa. Urađeno je šta je moralo biti urađeno.

Sve posle toga je neki drugi proces koji smo dozvolili uspavani uspehom (zakasnelim) sklanjanja jednog užasa.

To što se posle toga u Srbiji zapatio jedan drugačiji užas nije posledica 5. oktobra već generalno kvarljivosti ljudi i lenjosti i nerazmišljanja stanovništva ovdašnjeg.

5. oktobra 2000. mnogo toga je moglo biti promenjeno, jedno vreme smo čak bili ubeđeni da jeste, ali je samo promenjen oblik.

Prijatelj Dule mi je u danima posle 5. oktobra 2000. rekao da je greška što nismo prebili ljude sa vlasti. Smatrao je da bi i naredne , preventivno, čim budi izabrani trebalo prebiti i najuriti. To bi trebalo u narednih godinu dana ponoviti bar još četiri puta. Posle toga bi dobili normalnu vlast.

E, sada , to zbog lenjosti (još) nismo uradili.

5X2000...simbol izneverenih nada i izdanih očekivanja koja su ostala iznad nivoa dogođenog

када једни исти таласају стварност
резултат ће..... углавном нас скљока
анализа стања ........ указује јасно -
за Србију промена ... цена превисока

Onda, 90-te.
Izvanredne godine u kojima je ...

INTERVJU NEDELJE: IVICA DAČIĆ Slobi podići spomenik u Beogradu, zadužio nas je!



Milovan Bojić ponovo direktor Instituta "Dedinje"

Тај 5. октобар 2000. године био крај једне ере исто к'о они европски филмови што их снимају са два алтернативна краја чак и када су снимани по књижевним делима.

Па је она верзија са експлицитним хепиендингом која нема благе везе са књижевним делом намењена америчком тржишту.

Ваљда да би тамошњој публици било јасније шта се догодило на крају.

Али изгледа да нико није рачунао на то да ће овај петооктобарски филм постићи толики успех, те да ће продуценти одлучити да снимају и други део. И трећи, четврти, пети,...








Профит налаже. А профит је профит. Бог отац.

Јебига.

Хир ај ем. Он д роуд аген.







Кажем ја лепо... После 5. октобра обично иде 6. октобар. Па онда 7. октобар. И тако редом. Како Бог, природа и календар налажу.